Als je in het ziekenhuis werkt, kun je écht het verschil maken voor andere mensen. Lees hier het verhaal van Sandra, wiens moeder lange tijd was opgenomen op de IC.

Sandra: “Op 24 maart is mijn moeder heel erg ziek geworden en opgenomen op de Intensive Care. Het is bijna niet te bevatten in wat voor een achtbaan je terecht komt bij zo’n gebeurtenis. Mijn moeder moest aan de beademing en is in slaap gebracht. Uiteindelijk heeft ze ongeveer vijf weken geslapen. In die tijd was het onzeker of ze beter zou worden. Het waren dan ook hele emotionele, stressvolle en vermoeiende weken.

In de week dat ze wakker werd, zorgde steeds dezelfde verpleegkundige voor mijn moeder. Je leert diegene dan echt beter kennen en andersom natuurlijk ook. Dat was heel fijn. Er werd goed en geduldig geluisterd naar onze vragen en we kregen advies over wat wij als naasten voor mijn moeder konden doen. Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat ze niet alleen zorg droegen voor mijn moeder, maar ook voor mijn zus en mij.
Ook dacht iedereen met ons mee. Als mijn moeder bijvoorbeeld aangaf dat ze graag naar buiten wilde of ergens anders behoefte aan had, dan werd altijd gekeken op welke manier dit mogelijk gemaakt kon worden. Zo ben ik eens op een ochtend gebeld met de vraag of ik wilde langskomen. Het was één van de eerste zonnige dagen van het jaar en mijn moeder gaf aan dat ze ons miste en graag met ons naar buiten wilde. We zijn natuurlijk meteen gekomen.

Wat ik ook erg leuk vond, was dat er een bord hing in de kamer van mijn moeder. Hier mochten wij foto’s en informatie over mijn moeder ophangen. Bijvoorbeeld of ze in het Nederlands of Limburgs aangesproken wilde worden of naar welke TV zenders ze het liefst kijkt. Zo leerden de verpleegkundigen ook de persoon achter de slangetjes kennen en konden ze hun omgang met haar afstemmen en mijn moeder goed op haar gemak stellen.
Toen ik op een dag op bezoek kwam, was één van de verpleegkundigen met mijn moeder aan het praten. Aan de manier waarop dit gebeurde, zag ik dat mijn moeder óók in mijn afwezigheid heel goed verzorgd werd. Mijn moeder werd als persoon gezien en met respect en liefde behandeld. Als naaste is het een enorme geruststelling om met die wetenschap weer terug naar huis te gaan.

De menselijke en respectvolle manier waarop de verpleegkundigen voor mijn moeder, maar ook voor mijn zus en mij hebben gezorgd, heeft mij voor een groot deel door deze moeilijke periode geholpen. Ik begrijp dat het voor zorgmedewerkers gewoon hun werk is, maar voor ons het was zóveel meer.”

Meer van dit soort mooie voorbeelden lezen, kijk op: Laurentius Ziekenhuis Roermond - Jij zorgt voor het verschil